The following conversation started in a forwarded message.
U: Unfair. :( Good nyt.
Me: Bkit?
U: You fall for someone who doesn't really care. :)
Me: Onga. Unfair! tsk.
U: And for me.. the only thing is to let go.. hehe :)
Me: Tama! let go lang ng let go.haha musta?
U: No.. Hindi sa let go ng let go.. :) Fight hanggang kaya pa ng heart mo.. Pag di na.. Tama na.. hehe.
Me: Wow.haha d ko na kya., let go ko na? haha joke. *half meant*
U: Nasa sau yun.. hanggang kaya mo pa.. at may pinatutunguhan naman y not.. :) PeroPag di na.. Decision mo pa rin yun. hehe. Dalawa lang klase ng tao eh.. Isang tanga at isang nagpapakatanga.. ;p hehe *ouch! tagos pati sa ibang organs ko. haha*
Me: Shet. hahaha anu ba yan? la ako masabi. Dami mo lam. Kaw ba yan Bob ong?hehe
U: Learn from mistakes lang naman dba? Masyado na akong nagpakatanga..hehe
Me: Tama! Learn from mistakes., hindi ka namn nagpapakatanga, nagmamahal lang. Yun oh. nyahaha
U: Haha.. Nagmamahal sa wala? Anung tawag dun? Charity?hehe.
Me: Ganun naman talaga yun db?haha libre hindi agad agad humuhingi ng kapalit.hoho
U: Minsan iniisip ko, bakit kailangang makilala mo ang taong magpapatibok ng puso mo pero, hindi naman para sau? Tagahilom ng sugat ng nakaraan? O taga dagdag ng sakit na nararamdaman mo? tsk. *Anu ba yan? bitterness*
Me: Sino naman nagsend syo nyan?hehe Oo, i agree. Para san pa nga. Naisip ko naman, sa mga nakikilala mo dun mo lalo malalaman kun anu talaga ang gusto mo sa isang tao. *trying to be positive, even though i felt the same way*
U: Nabasa ko.. Kumuha lang ako ng lines.. hehe Oo..
Me: Haha. Hule.. Change topic. Gawa mo? *Away ko na ng ganun.*
It happened on the first day of 2010. What a start! Enough is enough. =)) kaya I changed the topic na. Too much thoughts has sink into me.
THE MESSAGE I SENT.
"How Ironic:
We make those who care for us cry. We cry for those who never care for us and we care for those who will never cry for us... good nyt."
U: Unfair. :( Good nyt.
Me: Bkit?
U: You fall for someone who doesn't really care. :)
Me: Onga. Unfair! tsk.
U: And for me.. the only thing is to let go.. hehe :)
Me: Tama! let go lang ng let go.haha musta?
U: No.. Hindi sa let go ng let go.. :) Fight hanggang kaya pa ng heart mo.. Pag di na.. Tama na.. hehe.
Me: Wow.haha d ko na kya., let go ko na? haha joke. *half meant*
U: Nasa sau yun.. hanggang kaya mo pa.. at may pinatutunguhan naman y not.. :) PeroPag di na.. Decision mo pa rin yun. hehe. Dalawa lang klase ng tao eh.. Isang tanga at isang nagpapakatanga.. ;p hehe *ouch! tagos pati sa ibang organs ko. haha*
Me: Shet. hahaha anu ba yan? la ako masabi. Dami mo lam. Kaw ba yan Bob ong?hehe
U: Learn from mistakes lang naman dba? Masyado na akong nagpakatanga..hehe
Me: Tama! Learn from mistakes., hindi ka namn nagpapakatanga, nagmamahal lang. Yun oh. nyahaha
U: Haha.. Nagmamahal sa wala? Anung tawag dun? Charity?hehe.
Me: Ganun naman talaga yun db?haha libre hindi agad agad humuhingi ng kapalit.hoho
U: Minsan iniisip ko, bakit kailangang makilala mo ang taong magpapatibok ng puso mo pero, hindi naman para sau? Tagahilom ng sugat ng nakaraan? O taga dagdag ng sakit na nararamdaman mo? tsk. *Anu ba yan? bitterness*
Me: Sino naman nagsend syo nyan?hehe Oo, i agree. Para san pa nga. Naisip ko naman, sa mga nakikilala mo dun mo lalo malalaman kun anu talaga ang gusto mo sa isang tao. *trying to be positive, even though i felt the same way*
U: Nabasa ko.. Kumuha lang ako ng lines.. hehe Oo..
Me: Haha. Hule.. Change topic. Gawa mo? *Away ko na ng ganun.*
It happened on the first day of 2010. What a start! Enough is enough. =)) kaya I changed the topic na. Too much thoughts has sink into me.
Heart to Heart. Good times.